Kolejny sukces Kancelarii Mohylak ws. frankowiczów
Kancelaria Mohylak specjalizuje się w reprezentowaniu klientów banków tzw. frankowiczów w sporach przeciwko bankom. Miło Nam poinformować, że kolejna sprawa prowadzona przez specjalistów Kancelarii Mohylak zakończyła się wygraną.
Frankowicze v. mBank – umowa
W dniu 19 marca 2008 roku pomiędzy powodem a BRE Bankiem Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie Oddziałem Bankowości Detalicznej w Łodzi doszło do zawarcia umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „Multiplan” waloryzowany kursem CHF. Celem kredytu był zakup na rynku wtórnym spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.
Frankowicze v. mBank – pozew
Powód domagał się zasądzenie od pozwanego dotychczas wpłaconych kwot oraz o stwierdzenie nieważności umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „MULTIPLAN” waloryzowany kursem CHF zawartej dnia 19.03.2008 roku pomiędzy powodem a BRE Bank S.A. w Warszawie w całości. Ewentualnie, na wypadek, gdyby powyższe roszczenie nie zostało przez Sąd uwzględnione, powód wniósł o ustalenie, że postanowienia § 1 ust. 3 i 3A, § 10 ust. 2 i 4, § 12 ust. 5 oraz §15 ust. 4 umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „MULTIPLAN” waloryzowany kursem CHF zawartej dnia 19.03.2008 roku pomiędzy powodem a BRE Bank S.A. w Warszawie nie wiążą powoda, a umowa będzie dalej wykonywana z ich pomięciem w sposób opisany w pozwie, ewentualnie w inny sposób, ustalony na podstawie treści łączącej strony umowy z pomięciem klauzul uznanych przez Sąd za niedozwolone w rozumieniu art. 3851 k.c.
Frankowicze v. mBank – stanowisko Banku
Bank stał na stanowisku, że ubieganie się o udzielenie kredytu zostało zainicjowane przez stronę powodową i że to powód dokonał wyboru kredytu złotowego powiązanego z walutą obcą i został zapoznany z ryzykiem związanym z wyborem tej oferty. Pozwany podkreślił, że powód złożył w tym zakresie stosowne oświadczenie o zapoznaniu się z ryzykiem. Pozwany wskazał, iż przedstawiono powodowi stosowną symulację kredytową. W ocenie pozwanego powyższe świadczy o indywidualnym uzgodnieniu waloryzacji między stronami. Pozwany zakwestionował, aby zawarte w umowie klauzule były abuzywne. Zdaniem pozwanego klauzule waloryzacyjne nie określają głównych świadczeń stron, albowiem dotyczą jedynie kwestii ubocznych i bez każdego z tych postanowień umowa kredytu może funkcjonować zachowując swój charakter. Pozwany zaprzeczył, aby umowa była sprzeczna z dobrymi obyczajami lub rażąco naruszyła interesy konsumenta.
Frankowicze v. mBank – wyrok
Sąd Okręgowy w Gdańsku stwierdził nieważność umowy łączącej strony.
W ocenie Sądu zarówno ostateczna wysokość kwoty kredytu, jak i wysokość poszczególnych rat kapitałowo – odsetkowych spłacanych przez powoda była uzależniona od kursów kupna i sprzedaży waluty, do której indeksowany był kredyt – CHF – określonej w tabeli kursów, która była opracowywana przez Bank. Powód w momencie zawierania umowy kredytu nie był w stanie określić jego rzeczywistej kwoty – znał jedynie kwotę wyrażoną w walucie polskiej, określoną w umowie. Dopiero w momencie wypłaty kredytu powód uzyskał informację o jego rzeczywistej wysokości – albowiem ta była uzależniona od kwoty kredytu ustalonej w walucie CHF – jednakże i tak ustalona kwota nie wyznaczała na stałe wysokości zobowiązania powoda z tytułu umowy kredytu, albowiem wysokość salda zadłużenia ulegała zmianom wraz ze zmianami kursu CHF. Podobnie wygląda kwestia wysokości rat kapitałowo – odsetkowych, albowiem powód dopiero w dniu spłaty danej raty poznawał jej wysokość. Powyższa analiza doprowadziła Sąd do wniosku, iż w przedmiotowej umowie kredytu nie zostały określone w sposób jednoznaczny główne świadczenia stron umowy.
Ponadto Sąd uznał, że kwestionowane postanowienia umowne dotyczące głównych świadczeń stron zostały sformułowane w sposób niejednoznaczny i nie zostały uzgodnione indywidualnie pomiędzy stronami umowy kredytu, oraz że postanowienia te są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy powoda jako konsumenta, oraz że postanowienie identyczne z zawartym w § 10 ust. 4 umowy zostało wpisane do Rejestru Klauzul Niedozwolonych doprowadziły Sąd do wniosku, iż następujące postanowienia umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „Multiplan” waloryzowany kursem CHF z dnia 19 marca 2008 roku: § 1 ust. 3, § 1 ust. 3A, § 10 ust. 2, § 10 ust. 4, § 12 ust. 5 i § 15 ust. 4 są postanowieniami niedozwolonymi w rozumieniu art. 3851 k.c.
W ocenie Sądu analiza orzecznictwa i przepisów pozwala na stwierdzenie, iż możliwe jest co do zasady zastąpienie klauzul abuzywnych odpowiednimi przepisami ustawy. Zdaniem Sądu nie ma jednak w polskim systemie norm prawnych takich przepisów dyspozytywnych, którymi Sąd mógłby uzupełnić nieuczciwe klauzule. Tym samym, Sąd uznał, że utrzymanie w mocy przedmiotowej umowy kredytu bez klauzul uznanych za abuzywne nie jest możliwe.
Jeśli jesteś frankowiczem i sam rozważasz pozwanie Banku? Warto zwrócić się do profesjonalnego pełnomocnika. Adwokaci i radcowie prawni Kancelarii Mohylak doradzą, sporządzą niezbędne pisma i przeprowadzą przez całe postępowanie.
