Kancelaria Mohylak specjalizuje się w reprezentowaniu klientów banków tzw. frankowiczów w sporach przeciwko bankom. Miło Nam poinformować, że kolejna sprawa prowadzona przez specjalistów Kancelarii Mohylak zakończyła się wygraną.
Frankowicze v. PKO BP – umowa
W dniu 06.02.2006r. powodowie oraz pozwany Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie zawarli Umowę kredytu mieszkaniowego WŁASNY KĄT hipoteczny. Celem kredytu był zakup lokalu mieszkalnego – spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.
Frankowicze v. PKO BP – pozew
Powodowie pozwem wniesionym przeciwko pozwanemu Powszechnej Kasie Oszczędności Bankowi Polskiemu S.A. w Warszawie domagali się zasądzenia od pozwanego na rzecz każdego z nich dotychczas wpłaconych kwot. Powodowie wnieśli ponadto o stwierdzenie nieważności Umowy o kredyt mieszkaniowy własny kąt hipoteczny w CHF zawartej dnia 06.02.2006r. pomiędzy powodami a Powszechną Kasą Oszczędności BP S.A. w Warszawie – w całości. Ewentualnie powodowie wnieśli o ustalenie, że postanowienia § 1 pkt 8, 9, 11, 12, § 2 ust. 1, § 4 ust. 1 pkt 8, § 5 ust. 3 pkt 2, ust. 4 i ust. 5, § 10 ust. 1, § 11 ust. 1 pkt 1 i 5, § 13 ust. 7, § 18 ust. 1, § 19 (w całości), § 22 ust. 1 i 2, § 28 pkt 11 i 12 oraz § 30 ust. 1 Umowy kredytu nie wiążą powodów, a umowa będzie dalej wykonywana z ich pominięciem
Frankowicze v. PKO BP – stanowisko Banku
Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń powodów wywodzonego z rozliczeń dokonanych w okresie przekraczającym 10 lat przed wniesieniem pozwu. Zakwestionował roszczenia dochodzone w niniejszej sprawie co do zasady, a co do roszczenia o zapłatę – także co do wysokości, podnosząc zarzut ich nieudowodnienia. Pozwany zaprzeczył wszelkim twierdzeniom strony powodowej nieprzyznanym przez pozwanego wyraźnie na piśmie w toku niniejszego postępowania, w szczególności zaprzeczył: – że pozwany jest obowiązany do zapłaty na rzecz Powodów kwot dochodzonych pozwem, na którejkolwiek z podstaw prawnych wskazanych w pozwie, – że powodowie wykazali interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności Umowy, jak i ustalenia bezskuteczności wskazanych postanowień Umowy, – że Umowa kredytu jest sprzeczna z jakimikolwiek przepisami prawa polskiego lub wspólnotowego, czy też z zasadami współżycia społecznego i dobrymi obyczajami, – że Umowa kredytu nie określa kwoty udzielonego kredytu, – że kredyt denominowany w CHF jest w rzeczywistości kredytem złotówkowym, – że strona powodowa udowodniła roszczenie dochodzone pozwem, zarówno co do zasady, jak i co do wysokości, – że zachodzą przesłanki do uznania Umowy kredytu za nieważną, nieistniejącą bądź bezskuteczną względem powodów w jakimkolwiek zakresie, – że Umowa kredytu zawiera klauzule niedozwolone, – że warunki Umowy kredytu nie były ustalane indywidualnie z powodami, – że Umowa narusza rażąco interesy powodów, – że nie ma możliwości wykonywania Umowy bez spornych klauzul, – że powodowie byli narażeni na nieograniczone ryzyko kursowe, a Bank kształtował wysokość ich zobowiązania w sposób arbitralny, – że treść Umowy jest niejednoznaczna, – że spread jest ukrytym dochodem (zyskiem) Banku, – że Bank nie poinformował powodów o ryzyku walutowym związanym z kredytem denominowanym oraz w zakresie funkcjonowania mechanizmu denominacji.
Frankowicze v. PKO BP – wyrok
Sąd Okręgowy w Gdańsku stwierdził nieważność umowy łączącej strony. Sąd ustalił, że zgodnie z umową, strona powodowa miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu spłaty danej raty (§ 13). Przy czym sama umowa nie określała czym jest wskazany kurs banku, z jakich składa się elementów, w jaki sposób ten kurs jest ustalany i przy użyciu jakich kryteriów. Zatem przyznawała bankowi prawo do jednostronnego kształtowania tego kursu, zupełnie pozbawiając powodów (klientów) wpływu na powyższe.
Tak skonstruowany rodzaj kredytu denominowanego – jak w niniejszej sprawie, zdaniem Sądu jest sprzeczny z art. 58 k.c. i art. 69 prawa bankowego, bowiem zawiera liczne odstępstwa od definicji legalnej zawartej w prawie bankowym. Nadto jest sprzeczny z przepisem art. 3531 k.c. oraz narusza zasady współżycia społecznego. Do wskazanych postanowień przedmiotowo istotnych dla umowy kredytu bankowego należy określenie kwoty kredytu i waluty kredytu, określenie oprocentowania i zasad jego zmiany, cel kredytu i wysokość prowizji.
W ocenie Sądu umowa łącząca strony nie zawierała precyzyjnych i obiektywnych zasad ustalania kursu wymiany walut, odnosząc je do kursów bankowych ustalanych w sposób dowolny przez bank. Powoduje to nierównomierne rozłożenie ryzyka kursowego na strony z pokrzywdzeniem powoda jako konsumenta. Zawarte w przedmiotowej umowie postanowienia w zakresie, w jakim dają bankowi nieweryfikowalną niczym możliwość ustanawiania kursów do przeliczenia waluty są także postanowieniami niedozwolonymi w rozumieniu art. 3851 k.c.
Sąd uznał, że umowa z dnia 06.02.2006., którą powodowie zawarli z pozwanym, jest nieważna w całości. Wniosek taki należy wyprowadzić w szczególności z uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2021r. III CZP 6/21. Umowa ta bowiem nie posiada istotnych postanowień. Pamiętać bowiem należy, że kwestionowane postanowienia wyznaczają główne świadczenia stron. Nadto brak jest konsensusu stron w zakresie jej istotnych postanowień określających przedmiot umowy. Nieważność umowy należało stwierdzić również i z tego powodu, że bez spornych postanowień umowa nie zostałaby zawarta.
Z powoływanej wyżej uchwały Sądu Najwyższego wynika wyraźnie, że niedozwolone postanowienie umowne jest od początku, z mocy samego prawa, dotknięte bezskutecznością na korzyść konsumenta, który może udzielić następczo świadomej i wolnej zgody na to postanowienie, gdy został wyczerpująco poinformowany o konsekwencjach prawnych, jakie może pociągnąć za sobą definitywna nieskuteczność (nieważność) tego postanowienia.
Jeśli jesteś frankowiczem i sam rozważasz pozwanie Banku, warto zwrócić się do profesjonalnego pełnomocnika. Adwokaci i radcowie prawni Kancelarii Mohylak doradzą, sporządzą niezbędne pisma i przeprowadzą przez całe postępowanie.
