Kancelaria Mohylak specjalizuje się w reprezentowaniu klientów banków tzw. frankowiczów w sporach przeciwko bankom. Miło Nam poinformować, że kolejna sprawa prowadzona przez specjalistów Kancelarii Mohylak zakończyła się wygraną.
Frankowicze v. Millennium – umowa
W dniu 27.07.2006 roku Powodowie zawarli z Bankiem Millennium S.A. w Warszawie umowę o kredytu hipotecznego. Celem kredytu był zakup lokalu mieszkalnego.
Frankowicze v. Millennium – pozew
Powodowie podnieśli, że umowa zawiera w sobie zapisy, które powodowie kwestionują jako klauzule abuzywne, tj. postanowienia § 2 ust. 2, § 4 ust. 3 i 4, § 7 ust. 1, § 9 ust. 3 i § 12. Zdaniem powodów zaproponowana im umowa kredytu hipotecznego stanowi wzorzec umowny, a postanowienia przez nich kwestionowane nie były z nimi indywidualnie uzgadniane, lecz zostały przez pozwanego narzucone i nie wskazano możliwości podjęcia negocjacji w tym zakresie. Powodowie zarzucili, że kwestionowane postanowienia sprowadzają się do zapisów uprawniających bank do jednostronnego ustalania wysokości własnego zobowiązania i wysokości zobowiązania powodów poprzez wyliczanie ich ostatecznej wartości w oparciu o tabele kursów walut obcych obowiązującą w pozwanym banku bez wskazania w treści umowy ani obiektywnych kryteriów ustalania kursów ani jakichkolwiek wskaźników umożliwiających ich weryfikację; przeniesienia całkowicie na kredytobiorców ryzyka związanego z waloryzacją zobowiązania kursem waluty obcej, w której kredytobiorcy nie uzyskiwali dochodów, a także zatajenia przed nimi celu takiego ukształtowania umowy przez pozwany bank – tj. czerpania korzyści ze stosowanego tzw. spreadu walutowego; niepodania do wiadomości konsumenta wszystkich rzeczywistych kosztów kredytu – w tym prowizji i marzy banku stosowanych w związku z udzieleniem i spłata kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej.
Zdaniem powodów skutkiem uznania, że postanowienie umowne jest niedozwolone w rozumieniu art. 3851 jest jego całkowita eliminacja z treści umowy. Dalej powodowie wskazali, iż w konsekwencji prowadzi do to zmiany pierwotnego charakteru umowy, co oznaczałoby że umowa jest nieważna w całości.
Frankowicze v. Millennium – stanowisko Banku
Pozwany Bank Millennium S.A. w Warszawie wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, że przedstawiony powodom projekt umowy mógł służyć zarówno do zawarcia umowy kredytu zlotowego, jak i walutowego, w związku z tym zawarte w tym projekcie postanowienia wskazujące na udzielenie kredytu walutowego wymagały indywidualnego uzgodnienia w celu zawarcia umowy kredytu walutowego. Pozwany wskazał, iż powodom oferowano kredyty w innych walutach, jednakże powodowie zrezygnowali z tych ofert pomimo udzielonych im przez bank informacji o ryzyku kursowym. Pozwany, powołując się na zawarty pomiędzy stronami aneks, na mocy którego powód zaczął spłacać swoje zobowiązanie bezpośrednio w walucie indeksacji i w którym bank uściślił zasady dotyczące sposobu ustalania kursu walut przez bank wskazał, iż jego zawarcie dezaktualizuje wszystkie zarzuty pozwu co wyłącza stosowanie spornych klauzul na rzecz spłat bezpośrednich w CHF. Pozwany stanął na stanowisku, zgodnie z którym twierdzenia o nieważności umowy kredytu są bezzasadne. Zdaniem pozwanego wielkość zobowiązania to kwota w CHF, stanowiąca równowartość wskazanej w umowie kwoty w PLN w dniu uruchomienia kredytu.
Frankowicze v. Millennium – wyrok
Sąd Okręgowy w Gdańsku stwierdził nieważność umowy łączącej strony.
Analiza umowy kredytu zawartej pomiędzy powodami a pozwanym pozwoliła na ustalenie, iż była to umowa kredytu w walucie polskiej, indeksowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego. Powyższego ustalenia Sąd dokonał w oparciu o fakt, że kwota kredytu została w umowie określona w walucie CHF, jak również spłaty tego kredytu odbywały się w tej walucie (a dopiero w czasie trwania umowy dodano możliwość dokonywania spłat bezpośrednio w CHF. Ponadto wszystkie dodatkowe koszty z tytułu kredytu zostały ustalone i pobrane od powodów w walucie polskiej, a także kredyt został zabezpieczony hipoteką do kwoty w walucie polskiej.
W niniejszej sprawie powodowie jako podstawy ustalenia nieważności umowy kredytu wskazywali zawarcie w umowie klauzul abuzywnych (których usunięcie z umowy kredytu powodowałoby jej nieważność) a ponadto na naruszenie art. 69 ust. 1 prawa bankowego, naruszenie zasady swobody umów z art. 3531 k.c., naruszenia podstawowych zasad zobowiązań wzajemnych (art. 353 § 1 k.c.) oraz naruszenia zasad współżycia społecznego. Analiza przedmiotowej umowy kredytu pozwoliła na ustalenie, iż w niniejszej sprawie kwota kredytu została określona w umowie w walucie polskiej, jednakże w dniu wypłaty kredytu bank dokonywał przeliczenia kwoty wypłaconej w walucie polskiej na walutę CHF, wykorzystując w tym celu kurs kupna CHF według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku Millennium w dniu uruchomienia kredytu.
Zdaniem Sądu takie ukształtowanie postanowienia umowy określającego kwotę kredytu nie pozwala na jednoznaczne jej ustalenie – albowiem, o ile powodowie znali kwotę kredytu wyrażoną w walucie polskiej, to aż do momentu wypłaty kredytu nie znali kwoty kredytu w walucie CHF, która to kwota miała większe znaczenie w stosunku pomiędzy stronami umowy, albowiem wyznaczała ona wysokość zobowiązania powodów względem banku w postaci salda kredytu.
Co więcej, podkreślenia wymaga, iż kwota w walucie polskiej ustalona na dzień wypłaty kredytu w praktyce nie była kwotą stałą, wyznaczającą wysokość zadłużenia powodów, albowiem saldo zadłużenia ulegało zmianom wraz ze zmianami kursu CHF. Sąd ustalił, iż treść przedmiotowej umowy kredytu została ustalona w oparciu o standardowy wzorzec umowny i powodowie nie mieli wpływu na treść zawieranej umowy kredytu.
Powodom nie wyjaśniono także sposobu ustalania kursu waluty przez bank ani nie udzielono im niezbędnych informacji, co do ryzyk związanych z zawarciem umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej. Przede wszystkim nie wyjaśniono powodom, w jaki sposób wzrost kursu CHF wpłynie na wysokość ich zobowiązania – zarówno w zakresie wysokości rat, jak i wysokości salda kredytu, a jedynie przedłożono im do podpisania stosowne oświadczenie o znajomości i zgodzie na takie ryzyko.
Jeśli jesteś frankowiczem i sam rozważasz pozwanie Banku, warto zwrócić się do profesjonalnego pełnomocnika. Adwokaci i radcowie prawni Kancelarii Mohylak doradzą, sporządzą niezbędne pisma i przeprowadzą przez całe postępowanie.
